Još kao mala devojčica uvek sam govorila da ću kad porastem biti arheolog. Kao osnovac pohađala sam školu arheologije i istorije umetnosti u Narodnom muzeju u Beogradu. Tada sam prvi put imala to zadovoljstvo da slušam predavanja profesora Dragoslava Srejovića i drugih stručnjaka koji su bili velika inspiracija za mene. 

Moje srednjoškolske dane obeležila je Petnica. Biti deo Petničke škole za mene je bilo ostvarenje snova. Pripadati jednom posebnom svetu. Sećam se dobro tih početaka i prvih predavanja tadašnjeg rukovodioca seminara arheologije Andreja Starovića. Imala sam prilike da slušam predavanja profesora fakulteta, stručnjaka sa različitih instituta, vrhunskih istraživača i naučnika. Upravo ta saradnja i ta poznanstva su mi omogućila da kasnije budem deo različitih istraživanja u Srbiji i inostranstvu. Tako je i nastala saradnja sa  dr Marijom Đurić, dr Mirjanom Roksandić, dr Nenadom Tasićem. U tom periodu je nastao i rad sa Nemanjom Mrđićem Arheološko - istorijska interpretacija ostave rimskog srebrnog novca iz Donjeg Crniljeva. 

Kao Petničar moj  terenski rad obeležila su iskopavanja vinčanskog naselja u Petnici, Vinči Belo Brdo, i Židovaru, kasnije se ta saradnja nastavila i tokom mojih studenskih dana.

Od projekata u inostransvu izdvojila bih iskopavanja u Turskoj na lokalitetu Catalhoyuk, iskopavanja u Portugalu na lokalitetu Muge i iskopavana Vikinskog naselja na lokalitetu Sudurgata na Islandu.

Nije slučajno da danas imam profesionalno/prijateljske odnose sa stručnjacima u arheologiji i srodnim naučnim disciplinama. Mnogi od njih su Petnički đaci. Petnica mi je pružila osnov i bazu, šta znači baviti se arheologijom i naukom uopšte.