Ne bih preterao ni malo kada bih rekao da je moj boravak na arheološkom seminaru u Istraživakoj stanici Petnica sada već davne 1989. godine bio odlučujuće iskustvo za moje buduće bavljenje arheologijom. Tada sam čini mi se tokom februara pohađao prvi seminar arheologije koji je vodio Andrej Duda Starović uz pomoć nekoliko svojih saradnika. Iako sam tokom leta 1988. godine preko organizacije Mladih istraživača Srbije već kao 15-ogodišnjak po prvi put učestvovao na istraživanjima jednog neolitskog vinčanskog nalazišta kojima je rukovodio Dimitrije Madas, tih nedelju dana provedenih u Petnici po prvi put 1989. godine otvorili su mi potpuno novi svet koji me je opčinio svojom magijom i koji nastavlja da me uzbuđuje sve do danas. Ako se dobro sećam, prijavio sam se za seminar preko oglasa koji sam video u časopisu “Galaksija”, a koji je tada bio vodeći naučno-popularni časopis na jugoslovenskom području. Petnica se tada tek izgrađivala i seminari su držani u malim prostorijama starih zgrada ali su mi ostali u sećanju kao nešto najuzbudljivije što mi se desilo tokom tih srednjoškolskih dana. Upijao sam svaku reč predavača koji su nam otkrivali fascinatni svet arheologije. Duda Starović je ima presudnu ulogu u ovome. Tada student arheologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu, Duda je bio daleko od konvencionalnog arehologa tradicionalne škole koja je tada kao i danas dominirala u srpskoj arheologiji. Nasuprot toj matrici, Duda je bio znatiželjan i pomno je pratio trendove u savremenoj arheologiji dok je Petnica omogućila da budu nabavljene knjige kojih često nije bilo ni u bibliotekama Filozofskog fakulteta ili Arheološkog instituta u Beogradu a koje su tada izlazile u glavnim svetskim arheološkim centrima uglavnom anglosaksonskog govornog područja. Duda je nesebično prenosio tu svoju znatiželju na sve nas koji smo pohađali taj prvi seminar. A bilo nas je iż svih krajeva tadašnje celovite Jugoslavije. Nakon ovog seminar ostao sam u kontaktu sa Dudom, koji me je pozvao najpre na jedno rekognosciranje tokom proleća iste godine (na kome sam zaradio buve pokrivajući se starim vojničkim ćebićima), a potom na iskopavanja arheološkog nalazišta u Petnici istog leta. Tu su pored Dude bili i drugi studenti arheologije: njegov brat Igor Starović, Vuk Ćosić, Duško Gojkov i drugi, ali i razni beogradski mladi umetnici. Ta magija arheologije koju sam upijao te godine nije prestajala. Tokom iskopavanja saopšteno mi je i da postoji prilika da sa dva studenta arheologije – Igorom i Nives – otputujem u tadašnji još celoviti SSSR na iskopavanja u Ukrajini u organizaciji Saveza socijalističke omladine Jugoslavije. Tokom ovog putovanja video sam i čuveni arheološki lokalitet Kostenki u Rusiji. Tokom srednje škole Petnica je ostala svetla tačka kojoj sam se s radošću neprestano vraćao i koja je gotovo bez dileme odlučila o tome da ću upisati arheologiju 1991. godine. I sa početkom studija odlazio sam ponovo u Petnici mnogo puta kao saradnik na seminarima i veoma dugo je Petnica bila sigurna luka i oslonac u veri da mogu da od arheologije napravim karijeru jednog dana. Nakon završenih studija arheologije i zaposlenja u Muzeju Vojvodine i dalje sam povremeno boravio u Petnicu. 1997. godine uključio sam se u istraživanja lokaliteta Čatalhijik u Turskoj i nakon ovoga pokušao da deo stečenih znanja prenesem kroz predavanje u Petnici. Potom sam 1998. godine otišao na doktorske studije na Univerzitet u Kembridžu a zatim 2002. godine na postdiplomske studije na Kolumbija univerzitetu u Njujorku da bih se ponovo 2005. godine vratio u Kembridž i tamo kao istraživač radio sve do dobijanja stalne pozicije na Univerzitetu u Kardifu 2009. godine. Sa Dudom Starovićem nastavio sam saradnju i nakon njegovog prelaska u Narodni muzej u Beogradu. Duda se 2005. godine uključio u moj projekat u Đerdapu na istraživanju mezolitsko-neolitskog prelaza i iskopavanju lokaliteta Aria Babi, Vlasac i pećine iznad Trajanove table. Iskustvo i poznanstva koja sam stekao u Petnici nastavljaju da pomažu u mom daljem istraživanju na polju arheologije i danas. Petnica ostaje temelj onoga što sam postigao u arheologiji i duboko sam zahvalan za mogućnost da budem deo te prelepe istorije.